નિકોલસ હોલ ચિક્કાર ભરાયેલો હતો..અમેરિકન એકેડેમી ઑફ ગુજરાતી લિટરેચર એન્ડ કલ્ચર(એ એ જી એલ સી)નું સિલ્વર જ્યુબિલી ફંક્શન હતું. સમગ્ર અમેરિકામાંથી આવેલા સાહિત્યરસિક પ્રેક્ષકથી આખો સભા-ખંડ ઉભરાઈ રહ્યો હતો અને એનું કારણ એ હતું કે આજે આ સભાને સંબોધન કરવા એક એવી વ્યક્તિ આવવાની છે કે જે મૂળેતો સાહિત્યકાર છે અને એવો વિક્રમસર્જક સાહિત્યકાર છે જેણે ગુજરાતી સાહિત્ય સર્જનના ક્ષેત્રનાં તમામ રેકોર્ડ્સ પોતાના નામે કરી નાખ્યા છે…ભારત સરકારે એમને સર્વોચ્ચ સન્માનથી નવાજ્યા છે. તેઓ જેટલા સારા સર્જક છે તેનાથી પણ સારા વક્તા છે….અનેક ભાષાઓ પર તેનું જબરદસ્ત પ્રભુત્વ છે…એમને સાંભળવા તે એક લહાવો છે….અમેરિકાના ગુજરાતીઓને સંબોધવા આજે પહેલી વખત તે આવી રહ્યા છે…લોકોમાં એમને સાંભળવાનો સખ્ત ક્રેઝ છે….બધાં લોકો આગન્તુકની વાટ જોતા હતાં…. થોડીવારમાં એક લીમોઝીન નિકોલસ હોલના દરવાજા પાસે આવીને ઉભી રહી ગઈ…શોફરે દરવાજો ખોલ્યો અને એક પુરુષ બહાર આવ્યો…. હોલની બહાર એમને આવકારવા ઉભેલા એકેડેમીના પ્રબંધક અને પ્રેક્ષકનો, એ આગંતુક જ આજના અતિથી વક્તા હોવાનો વિશ્વાસ દ્રઢ થઇ ગયો. લગભગ પંચાવનની આસપાસ ઉંમર…સ્ટાઉટ એથ્લેટિક બોડી.. કેને કૉલના ગ્રેઇશ બ્લુ કલરના સુટમાં રાલ્ફ લોરેનનું વ્હાઈટ શર્ટ અને તેના પર ડાર્ક બ્લુ બેઈઝ અને યેલો સ્ટ્રાઈપ્સવાળી ટાઈ, પ્રાડાના રીમલેસ ગ્લાસીસ, સોલ્ટ એન્ડ પીપરી-મેટીક્યુલસલી ટ્રીમ કરેલી બીયર્ડ… સુંદર હેરસ્ટાઈલ અને કાન પરના સફેદ વાળ…એક હાથમાં પાઈપ અને બીજા હાથમાં બે-ત્રણ પુસ્તકો અને યુવાનને પણ શરમાવે તેવી એકદમ સ્ફૂર્તીલી ચાલ… કોઈ પણ સ્ત્રીને મોહી લેવા માટેનો પૂરતો કેરીઝમા તેનામાં હતો.
શ્રીમતી સંયુક્તા બ્રહ્મર્ષિએ આયોજકો વતી તેમને આવકાર્યા… ચાર આંખો ભેગી થતાંજ મગજમાં એક ચમકારો થયો.. ગુજરાતી ઢબની સાડીમાં બ્યુટીફૂલ લેડી અશર્સ બન્ને જણને ડાયસ તરફ લઈ ગયાં…હોલમાં ઉપસ્થિત તમામ શ્રોતાઓએ ઉભા થઈને ખૂબ ક્લેપ્સથી તેમને આવકાર આપ્યો…તેમણે હાથ હલાવીને સૌનું અભિવાદન કર્યું..અને તેમની સીટ પાસે આવીને નમસ્કારની મુદ્રામાં ઉભા રહી ગયા…થોડી વાર સુધી ક્લેપીંગ ચાલુ રહ્યું…
સમારંભની શરૂઆતમાં એ.એ.જી.એલ.સીના ન્યૂ જર્સી ચેપ્ટરના અધ્યક્ષા શ્રીમતી સંયુક્તા બ્રહ્મર્ષીએ બુકે અર્પણ કરીને તેમનું સ્વાગત કર્યું… સ્ટેજ પર ફક્ત તેઓ બેજ હતાં જ્યારે બાકીના તમામ મહાનુભાવો સામે ફર્સ્ટ રોમાં બેઠા હતાં.. ઔપચારિકતાઓ પતી અને અતિથી વક્તાનો પરિચય આપવા માટે અધ્યક્ષ મહોદયા પોડિયમ પાસે આવ્યા….અને બોલવાનું શરુ કર્યું..
“મિત્રો અને ગુજરાતીના સાહિત્યરસિક શ્રોતાઓ….એ.એ.જી.એલ.સીનું ગૌરવ અને સદભાગ્ય છે કે તેના રજત મહોત્સવમાં ગુજરાત અને ગુજરાતીના એક સવાયા પુરુષ ..બહુચર્ચિત અને બહુપ્રચલિત લેખક…અરે તેથીએ વધારે, અત્યંત પ્રભાવક વક્તા પધાર્યા છે…એમનો પરિચય એમની કલમ દ્વારા આપણને સૌને છે જ અને શ્રેષ્ઠ વક્તા તરીકેનો તેમનો પરિચય થોડી વારમાં આપણને મળશે.. પણ મારે જે કહેવું છે તે તેમના વ્યક્તિત્વ વિષે ……મારું સદભાગ્ય કહું કે દુર્ભાગ્ય ??? મને એમની સાથે થોડો વખત કામ કરવાનો મોકો મળ્યો છે. ખુબ લાંબો સમય વિતી ગયો છે એ વાતને જોકે પણ મેં એમને એ સમયે જેવા જોયા હતા-અનુભવ્યા હતા એવાજ એ અત્યારે પણ હશે એ વિષે મને લેશમાત્ર સંશય નથી. મેં તેમને કેવા જોયા -અનુભવ્યા હતા એ આપને કહું..?” ઓડીટોરીયમમાંથી એકસાથે ઘણા બધાનો હકાર સંભળાયો.. એટલે સંયુક્તાએ ફરી બોલવાનું શરુ કર્યું: “પારદર્શક છતાંય ભ્રામક વ્યક્તિત્વ …અત્યંત પ્રામાણિક…..એમને નફરત કરવાવાળા પણ એમની સાથેના સંગાથે એમનાં પ્રેમમાં અચૂક પડી જાય… એમની લાગણી પણ માણવા જેવી….પછી એ કોઈ વિદ્યાર્થી પ્રત્યે હોય, સહકાર્યકર સાથેની હોય કે પછી કોઈ દોસ્ત સાથેની હોય.. આપણું આતિથ્ય સ્વીકારીને તેમણે, એ.એ.જી.એલ.સી ની અને સમગ્ર અમેરિકામાં નિવાસ કરતા ગુજરાતી સાહિત્ય પ્રેમીઓની શોભા વધારી છે એમ કહેવામાં હું જરા પણ અતિશયોક્તિ નથી કરતી.. ન્યૂ જર્સી ચેપ્ટર આ વખતે હોસ્ટ હોવાને નાતે અને એ.એ.જી.એલ.સીના અધ્યક્ષ હોવાને નાતે મેં તેમને પત્ર લખ્યો હતો અને આમંત્રણ આપ્યું હતું ત્યારે પ્રત્યુત્તરમાં એમણે જે લખી મોકલ્યું તે અક્ષરશ: આ પ્રમાણે હતું. હું સમજું છું કે તે વખતે તેમને મારો પરિચય નહીં થયો હોય…!! ફક્ત ત્રણ વાક્યનો સ્વીકૃતિપત્ર આપ સૌ શ્રોતાઓને વાંચી સંભળાવું છું.”
સંયુક્તાએ રીડીંગ ગ્લાસીસ પહેર્યા અને પત્ર વાંચવા માંડ્યો.
“અધ્યક્ષ મહોદયા, અમેરિકન એકેડેમી ઓફ ગુજરાતી લીટરેચર એન્ડ કલ્ચર, ન્યૂ જર્સી.,
આપના આમંત્રણનો અસ્વીકાર કરવાની દુષ્ટતા હું નથી કરી શકતો….કારણ આપના દેશ સાથેતો હું લાગણીથી જોડાયેલો છું….સત્ય એ છે કે મારા અસ્તિત્વનો એક ટૂકડો આપના દેશમાં જ ક્યાંક છે….મારા જીવનની મધુરી ક્ષણ ને લઈને કોઈક ત્યાં ગોપાઈ ગયું છે….જેને હું શોધું છું… ચાલો, આપના નિમિત્તે હું તેમ કરી શકીશ… આપના આયોજન દ્વારા મને એક નિમિત્ત મળી ગયું.. હું સ્વીકાર કરું છું આપનું આમંત્રણ…!! સંયુક્તાએ એક નજર એમના તરફ કરી અને કહ્યું : “સર…., લ્યો આપનો બહુ મોટો ચાહકવર્ગ અહીં મોજુદ છે…આપના ખુબ વખાણ સૌએ સાંભળ્યા છે અને આપની કલમમાંથી વહી આવતા શબ્દો દ્વારા મદહોશી અનુભવતો આ તમારો બહોળો વાચકવર્ગ આપને સાંભળવા ઉત્સુક છે… હું આપની અને આપના શ્રોતા વચ્ચેથી ખસી જાઉં છું…! મેં આઈ નાવ રીક્વેસ્ટ આર ગેસ્ટ સ્પીકર મિસ્ટર સાર્થક માનસેતા ટુ એડ્રેસ ધીસ લવલી ક્રાઉડ….. અને હા,ધેર ઇઝ નો ટાઈમ લીમીટ…”
અનાઉન્સમેન્ટ થતાં જ હોલમાં સળવળાટ ચાલુ થઇ ગયો… અને સાર્થક તેમની ચેર પર થી ઉભા થયા અને એ સાથે તમામ ઉપસ્થિત લોકો પણ હોલમાં એક સાથે ઉભા થઇ ગયા અને ખૂબ તાળીઓથી તેમને વધાવી લીધા…સાર્થક એમની ચેરથી પોડિયમ સુધી પહોચ્યા પછી પણ તાળીઓ ચાલુ જ રહી…છેવટે અધ્યક્ષાએ ઉભા થઇ તમામને બે હાથથી સ્થાન ગ્રહણ કરવા ઈશારો કર્યો…બસ થોડી ક્ષણોમાં હોલમાં સન્નાટો વ્યાપી ગયો.સાર્થક લેક્ટમ પાસે આવ્યો..સહેજ ગળું સાફ કર્યું, એકાદ ક્ષણનો વિચાર કર્યો….અધ્યક્ષાની ચેર તરફ જોયું ….બન્ને નજર એક થઇ…સમ્બોધનની શરૂઆત માટેની સંમતી જાણે આંખો દ્વારા મેળવી લીધી…! “આપના આ અધ્યક્ષ મહોદયા મારા એક વખતનાં સાથી છે અને એથીયે વિશેષ એ મારા દોસ્ત છે….આમંત્રણ મળ્યું ત્યારે એમનાં નામથી ભ્રમિત થયો..પણ અક્ષર તો અત્યંત પરિચિત હતાં…..ઓળખી ગયો હતો…. અને હા દોસ્તો આપ સર્વની ક્ષમાયાચના સાથે બીજી એક મારી અંગત વાત… આપનાં આ મેડમને મને માનવાચક સમ્બોધન કરીને બોલાવવાનું નહિ ફાવે…!”
ફરી એનાં તરફ જોયું…સંયુકતાએ હસતા હસતા હાથના ઇશારે પરમીશન જાણે આપી દીધી.
“સંયુક્તા અને મારાં સ્વજનો …”
એકદમ ટૂંકું છતાં મોહક સંબોધન….! ઘેરા અવાજમાં થયેલા એ સંબોધનથી લોકોમાં ઉન્માદ વ્યાપી ગયો..અવાજની ગહેરાઈથી કેટલીયે સ્ત્રીઓની સીસક નીકળી ગઈ…હોલમાં એક સાથે “ઓ વાવ” અવાજ આવ્યો..અને ફરી પછી તાળીઓ….
“સંયુક્તાએ કહ્યું…આ દેશ સાથે મારે લાગણીનો સંબંધ છે…,સત્ય છે…,હાજી, સત્ય છે એ….અને એટલે જે સંબંધમાં હૃદયનો હસ્તક્ષેપ હોય એની આસપાસનું તમામ જીવંત કે નિર્જીવ પણ સ્વજનજ હોયને…???? મને ત્રણેક વિષયો સૂચવાયા હતાં….મારી પસંદગી પ્રતીક્ષા પર ઢળી…કારણ આ…આ આપનો દેશ મને બોલાવે એની મને વર્ષોથી પ્રતીક્ષા હતી…ઝંખના હતી….દોસ્તો, સાર્થકની એજ સાર્થકતા છે કે એની એ ઇચ્છા આજે સાર્થક થઇ……?? ”
થોડી ક્ષણનું મૌન આખા ઓડીટોરીયમમાં લોકોનાં શ્વાસના અને ઉપર સીલિંગમાં ફરતા પંખાઓનો જ અવાજ સંભળાતો હતો…પોડિયમ પર પડેલા ગ્લાસમાંથી એક ઘૂંટો પાણી પીધું એક નજર એમણે સભાગૃહમાં નાખી લીધી અને ફરી પાછા બોલવાનું શરુ કર્યું.
“મિત્રો પ્રતીક્ષા વિષય પર જ આવી જાઉં….જીવન એટલે પ્રતીક્ષાની વણઝાર….માના ગર્ભથી લઈને ગંગાજળનું એક ટીપું મુખમાં પડે તે બે ઘટનાઓ વચ્ચે ઘટતી ઘટનાઓની ઘટમાળ એ પ્રતીક્ષા….માંના ગર્ભમાં ઉછરતા ભ્રુણને જીવનપ્રવેશની પ્રતીક્ષા તો મરણપથારીએ કણસતા જીવને જીવનમુક્તિની પ્રતિક્ષા…શિશુને જન્મ લેવાની તો માને જન્મ આપવાની પ્રતીક્ષા..
પ્રતીક્ષા એ તો નશો છે અને નશામાં મદહોશ રહેવામાં જે મજા છે એ પ્રાપ્તિમાં ક્યાં છે ?
પ્રાપ્તિ એ તો હેંગઓવર ઓવર છે.પ્રતીક્ષામાં પીડા છે..વિરહ છે..મૂંઝવણ છે…તાલાવેલી છે..છટપટાહટ છે.
જીવનમાં જયારે કશાની કે કોઈની પ્રતીક્ષા ના રહે ત્યારે એવી વ્યક્તિ જીવિત છતાં મૃતઅવસ્થામાં છે એમ અચૂક માનવું.
આપણા શાસ્ત્રોમાં-પૂરાણકથાઓમાં વર્ણવાયેલાં કેટલાંક પાત્રોની પ્રતીક્ષા યાદ કરવા જેવી છે…
ઉર્મિલાએ કરેલી લક્ષ્મણની પ્રતીક્ષા.. શકુંતલાએ કરેલી દુષ્યંતની પ્રતીક્ષા…શબરીની રામદર્શનની પ્રતીક્ષા.
અહલ્યાની રામસ્પર્શની પ્રતીક્ષા…સીતાની રામમિલનની પ્રતીક્ષા…
આમાંથી કોની પ્રતીક્ષા મહાન…??? પ્રતીક્ષામાં વળી મહાનતા કેવી..??? એમાંતો દુઃખ છે, વેદના છે, વિરહ છે, તડપ છે.
જેના અંગેઅંગ યૌવનની ભરપૂર વસંત ખીલી છે એવી નવયૌવનાને વસંતના વધામણાં થાય એની પ્રતીક્ષા તો લગ્નની ચોરીમાં ફેરા ફરતાંય જેની આંખો વિહવળતાથી લગ્નમંડપમાં પોતાના પ્રિયજનને શોધતી હોય અને એનાં આગમનની આતુરતાથી પ્રતીક્ષા કરતી હોય….!!
પ્રવચન તો ખૂબ લાંબુ ચાલ્યું… સભાગૃહમાં સન્નાટો હતો… ફક્ત લોકોનાં શ્વાસોછ્વાસનાં તો ક્યારેક કોઈકનો ખાંસવાનો અવાજ આવતો હતો.. શ્રોતાઓ મંત્રમુગ્ધ બની ગયા હતા.. “આપની રજા લઉં” એટલું બોલીને સાર્થક જ્યારે એમની વાત પૂરી કરીને એમની ચેર તરફ ગયા…ત્યારે શ્રોતા ટ્રાન્સમાંથી બહાર આવ્યા… જાણે સંમોહન થયું હોય એવી અનુભૂતિ સૌને થતી હતી… સાર્થક, ચેર તરફ આવતા જ સયુંક્તા પોતાના સ્થાને ઉભી થઇ ગઈ અને એ સાથે જ હોલમાં ઉપસ્થિત તમામ શ્રોતા પણ એમને અનુસરતાં ઉભા થઈ ગયાં અને ખૂબ તાળીઓ વગાડી એમને સ્ટેન્ડિંગ ઓવેશન આપ્યું…કાર્યક્રમ પૂરો થયો…ઘણાંબધાં પ્રેક્ષક ડાયસ પર એમને મળવા ધસી આવ્યા…સાર્થક થોડી બેચેની અનુભવતો હતો…. ભીડથી ઘેરાઈ જવાના પ્રસંગતો તમામ કાર્યક્રમોમાં બનતા,પરંતુ આજે તો એને એકાંતનો ખપ હતો ને….! આજે કશું નહિ ફક્ત સંયુક્તા સાથે વધારેમાં વધારે સમય વિતાવવો હતો…આજે અનાયાસ, મનગમતું અત્યંત સુખદ આશ્ચર્ય સયુક્તાનાં સ્વરૂપે તેની સામે આવ્યું હતું…અને હવે તે ઝડપથી તેની અનુભૂતિ કરવા માંગતો હતો.. સયુંક્તાએ સાર્થકના મ્હો પર ભીડના કારણે અણગમાના ભાવ જોયા અને તે એમની મદદે આવી… બહુ ઓછા લોકો રહ્યા..બધા પ્રબંધક સાથે ઔપચારિકતા પતાવી. સંયુક્તાએ સાર્થકને ઘરે આવવાનું આમંત્રણ આપ્યું….સ્વીકાર્યું….!
લીમોઝીનમાં પડેલો તેનો લગેજ સંયુક્તાની મર્સીડીસ કારમાં ટ્રાન્સફર થઇ ગયો.
સંયુક્તા બધા આયોજકોનો આભાર માનવા માટે ગઈ ત્યાં સુધીમાં સાર્થકે ઓપન સ્પેઇસમાં જઈ પાઈપ સળગાવી. સાર્થક માટે પાઈપ પીવી એ અનિવાર્ય બની ગયું છે. સંયુક્તા ત્યાં આવી અને તેના મ્હો પર પાઈપના કારણે અણગમાનો ભાવ આવી ગયો પણ એ કશું બોલી નહિ અને ગાડી તરફ ચાલવા માંડી..સાર્થક આ અણગમો પામી ગયો પણ કશું બન્યું નથી એમ રાખીને સાર્થક તેને ફોલો કરવા માંડ્યો. સંયુકતાની મર્સીડીસ કાર ઘર તરફ સડસડાટ દોડવા માંડી…. ગાડી પૂરપાટ જતી હતી અને એટલાજ ઝડપથી વિચારો પણ !!! …બંનેમાંથી કોઈ કશું બોલતું ન હતું. સયુંક્તાનું ઘર ખાસ્સું દૂર ન્યૂયોર્ક અપસ્ટેટમાં હતું… બંને જણ પોતપોતાના મનાકાશમાં વિહરી રહ્યાં હતાં…..લગભગ એક કલાકના ડ્રાઈવ પછી ગાડી એક મોટા વિલાના પોર્ચમાં આવીને ઉભી રહી…ખૂબજ સુંદર લોકેશન અને એકસ્ટ્રીમ કોર્નર પરનું આ હાઉસ હતું…ડાબી બાજુએ વિશાળ પોન્ડ હતું અને એમાં પક્ષીઓ તરતાં હતાં…એની ફરતે સ્ટ્રીટ લાઈટ્સનો મદ્ધિમ ઉજાસ અને વિલાની ચારે બાજુથી સ્પોટ લાઈટ્સ દ્વારા ફેંકાતા પીળા અજવાળામાં વિલા કોઈ મોન્યુમેન્ટની જેમ શોભતું હતું. ઘરની અંદરની સજાવટ પણ બેનમૂન હતી.. એથનિક અને કન્ટેમ્પરરીનાં સમન્વયવાળું ફર્નીચર-પેઈન્ટીંગ્સ- કર્ટેન્સ- ક્રોકરી અને ઘરની એકેએક ચીજ મેટીક્યુલસલી ગોઠવેલી હતી….મેઈન હોલની બાજુમાં એક રૂમ હતો જે ગ્લાસડોરથી બંધ હતો…
“આવો આ મારા આશિયાનામાં આપનું સ્વાગત છે,મિસ્ટર સાર્થક માનસેતા..” ખડખડાટ હસી પડી.
“થેન્કસ સાયુ…!”એજ સંબોધન થઈ ગયું જે વર્ષો પહેલાં તે સંયુક્તા માટે કરતો…જોકે વર્ષો પહેલાજ કેમ અત્યારે પણ અસંખ્યવાર મનમાંને મનમાં તો એ સંબોધન કરે જ છે અને એટલે જ મનની વાત પ્રગટ થઇ ગઈ..
” બહુજ સારું લાગ્યું સાર્થ..” સયુંક્તાએ પણ એજ સંબોધન કર્યું જે તે પહેલા કરતી હતી…..
“તારે ફ્રેશ થવું છે..?? ચેઈન્જ કરીલે…હું પણ ચેઈન્જ કરીને આવું…”
થોડીવારે જયારે સંયુકતા ચેંજ કરીને આવી ત્યારે સાર્થક લાયબ્રેરી રૂમમાં પુસ્તકો જોતો હતો…ખુબજ સુંદર રીતે ગોઠવાયેલી હતી લાયબ્રેરી…દુનિયાનાં તમામ પ્રચલિત લેખકોનાં પુસ્તકો હતાં..એમાં એના પુસ્તકો પણ હતાં. ભારતીય લેખકોના વિભાગમાંથી સાર્થે એક પુસ્તક લીધું અને સામે રીક્લાઈનરમાં બેસીને પાના ઉથલાવવા માંડ્યો.
સંયુક્તા કિચનમાં કશુંક કામ કરતી હતી અને જોતી પણ હતી સાર્થને…ધીમેધીમે એની પાછળ આવીને ઉભી રહી ગઈ…સાર્થ પહેલું પાનું ખોલીને એકીટસે જોયા કરતો હતો એના લખાણ પર…લખ્યું હતું.
અર્પણ: વરસી ના વરસીને અલોપ થઇ ગયેલી એક વાદળીને…….- સાર્થક
“તારુજ પુસ્તક છે અને લખાણ પણ તારુંતો છે…,તો પછી…કેમ આટલા કુતુહલથી જુએ છે સાર્થ?”
“આપણને ક્યારેક આપણા વિષે પણ કુતુહલ થતું હોય છે ને સાયુ ….”
” સાયુ… તારા હસબંડ ક્યાં છે…? એન્ડ વ્હોટ અબોઉટ યોર ચિલ્ડ્રન ?”
“કેમ એ બધું તમને એકદમ યાદ આવ્યું..?”
“બસ એમજ…કોઈ ઘરમાં દેખાતું નથી એટલે…!!!”
” અહીં કોઈ જ નથી…” થોડીવાર મૌન રહી અને પછી બોલી…
“અમારા ડિવોર્સ થઈ ગયા છે…એ મારા એક્સ હસબન્ડ, ન્યૂયોર્કમાં ક્યાંક રહે છે…કોઈ ફિલીપીનો લેડી સાથે એમણે લગ્ન કરી લીધા છે, દીકરો ડોક્ટર છે…કેલીફોર્નીયામાં એની પત્ની સાથે રહે છે ખુશ છે…બોલો આનાથી વધારે કાંઈ પૂછવું છે ?”
“ના..”
“…………….”
“એક વાત કહું સાર્થ …એ બધી વાત આપણે પછી ક્યારેક કરીએ તો….? આજે હું બહુ ખુશ છું અને તમારી સાથે નો સમય હું વેડફી નાખવા નથી માંગતી…એ મારા જીવનનો અંધારો ઓરડો છે અને એના કમાડ મેં બહુ સખ્ત રીતે ભીડી દીધાં છે….”
“……………….” સાર્થક મૌન થઇ ગયો શું બોલવું તે સમજણ પડતી ન હતી …
” ચાલ હું ચાય બનાવું….પછી કશુંક ખાઈએ..?” સંયુક્તા કિચનમાં ગઈ..
“સાર્થક તું પણ અહીં જ આવી ને બેસ …હું કામ કરતી જઈશ અને તારી સાથે વાતો પણ કરતી જઈશ”….સાર્થક પણ તેની પાછળ કિચનમાં ગયો..કિચન જોઇને સાર્થકથી “વાહ” બોલાઈ ગયું.. વિશાળ કિચન અને અતિ આધુનિક અપ્લાયન્સીસ અને ગ્લાસ શોકેસમાં ગોઠવેલી કીમતી સ્કોટ ઝવિસેલની ક્રિસ્ટલ ક્રોકરી, લાઈટ પિંક ગ્રેનાઈટ મઢેલું વોલ ટુ વોલ કિચન પ્લેટફોર્મ અને તેની સામે સર્વિસ પ્લેટફોર્મ….અને ત્યાં બેસવા માટેની લેધર સીટવાળી સ્ટીલ ફ્રેમની પબ ચેર્સ હતી..સામે ડાઇનીંગ એરિયામાં ૧૨ લોકો એક સાથે બેસીને ખાઈ શકે એવું મોટું ગ્લાસનું ડાઈનીંગ ટેબલ, ભવ્ય કિચન હતું. સર્વિસ ટેબલ પર પબ ચેર પર સાર્થ બેસી ગયો… ચાય પીતા-પીતા આડીઅવળી ઘણી વાતો કરી…
“સાયુ…મને તારા જીવનની કરુણતા વિષે જરા પણ અણસાર નહતો..તું અહીં ઝઝૂમી-ઝૂરી અને હું ત્યાં ઝૂર્યો, હું તો બસ તારી રાહ જોતો રહ્યો..હતું કે તું આવીશ…તું તો ના આવી પણ મને તારી પાસે બોલાવી લીધો..!”
“સાર્થ, સાચું કહું તો હું તો ઇચ્છતીજ હતી કે તું અહીં આવે….”
“સાયુ ….અહીં તારા ઘરમાં બીજું કોઈ નથી અને હું તારી સાથે છું…!એક પરપુરુષ સાથે એકલા રહેવાનું….!!!
“તું મારા માટે પરપુરુષ…! હેં સાર્થ ! મારા જીવનનો મારે કોઈને હિસાબ નથી આપવાનો … મને લાગે છે સાર્થ તું કન્ફયુઝ છે….., ખુલી જા સાર્થ, ખુલી જા…”
“એટલું બધું કહેવું છે કે ક્યાંથી શરૂઆત કરવી એજ ખબર નથી પડતી..”
“આપણા બંનેની કદાચ એકસરખી પરિસ્થિતિ છે ..”
“સાયુ, આપણે મળ્યા એ સંજોગ હતો પણ વિખૂટા પડવું એ દુર્ઘટના હતી…પંગુતા આવી ગઈ….અપંગ બની ગયો હોઉં એવી લાગણી સતત થયા કરતી….”
“તારાથી દૂર થઈને હું સુખી હતી એવું ના માનીશ સાર્થ…તારા તરફ લાગણી વહેવી ક્યારે,કેવી રીતે શરુ થઇ એની મને તો ખબર પણ ન હતી રહી….બસ હુંતો ઢસડાઈ આવી હતી તારા તરફ..પણ વિધાતાનું વિધાન તો કંઈક જૂદું જ હતું ને…..?
“ખૂબ નામ મળ્યું…શોહરત મળી, પુષ્કળ પૈસાતો મળ્યાજ… અરે સત્તા પણ મળી… પણ એ બધું કોના માટે હેં…? બે ઘડી કશું બોલી નહીં અને એક નિસાસો નાખ્યો અને ફરી બોલવાનું શરુ કર્યું…”જેના માટે હતું એની નિયતિમાં ન હતું…ઘણાં ઘર્ષણ અને સંઘર્ષને અંતે અમે છૂટા પડ્યા… દીકરીનું પઝેશન મેં સ્વેચ્છાએ સ્વીકાર્યું અને એને ખૂબ સરસ રીતે ઉછેરી, ડોક્ટર બનાવી. દીકરી એની પસંદના એના કલીગ બંગાળી ડોક્ટરને પરણી અને કોલકત્તામાં સેટલ થઇ ગઈ…”
“સાર્થ અરે….! વાતોમા ને વાતોમાં હું તો જમવાનું બનાવવાનું જ ભૂલી ગઈ….બોલ શું ખાઈશ ?”
“કાંઈ પણ…લાઈટ…”
“સાયુ…! સદભાગ્ય એ છે કે મારી વર્ષોની પ્રતીક્ષા પૂર્ણ થઇ…તને મળ્યા પછીનો હવે કુદરતનો કોઈપણ ફેંસલો મંજુર છે…”
થોડીવાર આડીઅવળી વાતો થતી રહી એટલામાં સંયુક્તાએ કીનવા-સેલડ, સ્ક્રેમ્બ્લ્ડ એગ્સ અને સેન્ડવીચીઝ તૈયાર કરી દીધાં અને સાથે ફ્રેશ મિક્સ ફ્રુટપંચના મોટા બે ગ્લાસ ભરીને મૂકી દીધા. બંને જણ થોડું જમ્યા…
“સાર્થ….! આવ આપણે ગાર્ડનમાં બેસીયે”…ખુબ સુંદર લેન્ડસ્કેપીંગ કરેલું હતું……અને સ્પ્રીન્ગને લીધે ટેમ્પરેચર પણ મઝાનું હતું…એમ કહીએ કે માદક હતું…ગાર્ડનમાં ચેર્સ અને સેન્ટર ટેબલ મુકેલાં હતા..સાર્થ આવીને ત્યાં ચેર પર ગોઠવાઈ ગયો….સંયુક્તા ફ્રેશ થવા ગઈ…અને જ્યારે આવી ત્યારે વ્હાઈટ ટ્રાન્સપરન્ટ નાઈટ ડ્રેસ પેહરીને આવી…હાથમાં ટ્રે હતી અને તેમાં બે વાઈન ગ્લાસ હતાં સાથે એક વાઈન બોટલ હતી…સેન્ટર ટેબલ સજાવી દીધું…” સાર્થ મને ખબર છે તને ડ્રીંક કરવાનું ખુબ ગમે છે અને એટલે જ જેવું તારું અહીં આવવાનું કન્ફર્મેશન આવ્યું પછી મેં ઓસ્ટ્રેલીયન વાઈન સ્પેશ્યલ ઓર્ડરથી મંગાવ્યો…બહુ સરસ વાઈન છે “કોલોનિયલ એસ્ટેટ એમીગર ” યુ વિલ એન્જોય સાર્થ…!”
” થેન્ક્સ બેબી ” સાર્થક પણ ધીમે ધીમે રોમેન્ટિક મૂડમાં આવતો હતો…પાઈપ સળગાવી સંયુક્તાના ચહેરા પર અણગમાનો ભાવ આવ્યો પણ તરત તેણે હાવભાવ બદલી નાખ્યા કારણ એ આજની રાતના જીવનનાં આ શ્રેષ્ઠ સમયમાં મૂડ ખરાબ કરવા નહોતી માંગતી…. બંને જણ ખુબ ખુશ હતાં ….વાઈન ની અસર હવે ધીમે ધીમે વર્તાવા માંડી…સતહ બદલાવા માંડી…ખૂબ વાતો કરી અને સંયુક્તા ઉભી થઈ અને સાર્થની ચેરની પાછળ આવીને એકદમ અડોઅડ ઉભી રહી ગઈ…એના વાળમાં આંગળીઓ ભરાવી દીધી અને ક્યાંય સુધી કશું પણ બોલ્યા વગર એમ કરતી રહી…સાર્થક ચેર પરથી ઉભો થયો અને સંયુક્તા તરફ ફર્યો અને હાથ ફેલાવી દીધા…સયુંક્તા એના બે ફેલાયેલા હાથ વચ્ચે સમાઈ ગઈ, એકબીજાના આશ્લેષમાં ક્યાંય સુધી ઉભા રહ્યા…શરીરમાં ગરમાહટ આવી ગઈ….ઉત્કટતા અને ઉન્માદ વ્યાપી ગયાં …મન અને શરીર ની એકાત્મકતા સધાઈ ગઈ અને સંબંધ એક નવા જ પથ પર વિસ્તરી ગયો.
*******
ગુર્જરિકા 